Lobelia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lobelia, stroiczka (Lobelia L.) – rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych. Obejmuje 414[4]–415[5] gatunków. Występują one głównie w klimacie tropikalnym i umiarkowanym ciepłym w południowej części Ameryki Północnej i w Ameryce Południowej oraz w Afryce Subsaharyjskiej. W klimacie umiarkowanym chłodnym rośnie niewiele gatunków – 20 we wschodniej części Ameryki Północnej, dwa w Europie i pojedyncze w Australii i na okolicznych wyspach[5][6]. W Polsce jedynym dziko rosnącym przedstawicielem rodzaju jest lobelia jeziorna L. dortmanna[7]. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – łąki, zarośla, widne lasy, skaliste wybrzeża, jeziora, w górach występują powyżej górnej granicy lasu[6]. W dużej części są to rośliny mezo- i higrofilne, preferujące siedliska wilgotne i cieniste[8].
Morfologia (lobelia jeziorna) | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
lobelia | ||
Nazwa systematyczna | |||
Lobelia L. Sp. Pl. 929. 1753 | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
| |||
|
Liczne gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne, w tym także w licznych odmianach ozdobnych, zwłaszcza: lobelia szkarłatna L. cardinalis, lobelia przylądkowa L. erinus, lobelia okazała L. × speciosa. Niektóre gatunki używane są w ziołolecznictwie (np. lobelia rozdęta L. inflata). L. tupa z Chile jest rośliną psychoaktywną i prawdopodobnie halucynogenną[5].